Beethoven’ın en bilinen eseri Moonlight Sonata (Quasi Una Fantasia)’nın insanlar tarafından çok konuşulmasının sebebi nedir? İnsanlar bugüne kadar eserle ilgili birçok rivayet uydurmuşlar, doğruluğu olmayan bu rivayetlerin hangisine inanacaklarını kendileri seçmişlerdir. Dinleyiciyi büyüleyen ve üstüne hikayeler yazılan bu eserin derinliklerine inelim.

Beethoven 1801 yılında bestelediği, 1802 yılında yayınladığı Quasi Una Fantasia(neredeyse bir fantazi) isimli eseri, öğrencisi ve aynı zamanda aşık olduğu Kontes Giulietta Guicciardı’ ye ithaf etmiştir. Beethoven arkadaşı Herr Van Wegeler’ e yazdığı mektuplarda kulağındaki çınlama ve uğultunun azaldığını ama işitme sorununun geçmediğini dahada şiddetlendiğini söylüyor. Kontes Giulietta Guicciardı’ nin kendisiyle ilgilendiğini, yıllardır ilk defa mutlu olduğunu ve evlenmenin kendisini mutlu edeceğini dile getiriyor. 

Beethoven her ne kadar eseri Guicciardı’ e ithaf etse de müzikolog ve piyanist Timothy Janes’ e göre Beethoven, Guicciardı’ e adamayı istediği eserin G. Op. 51 No. 2 olduğunu söylemiştir. Ancak prens Karl Lichnowski’ nin kız kardeşi Henniette’ e bir eser hediye etmesi gerekmiş ve bu eseri Henniette’ e vermiştir. Beethoven “Quasi una fantasia” yı Giulietta için bestelememiştir. Eseri yazarken aklında aşkı ve onun için duyduğu mutluluğu yoktur. 

1801 yılında başladığı bu eseri bestekerken sağırlığı giderek artmış, kendini sosyal ortamlardan uzaklaştırmıştır. Bir mektubunda arkadaşlarına “Beni hayatta tutan tek şey Sanat” diyerek içinde bulunduğu durumu ve gelecek için kaygılarını dile getirmiştir. 

1802 yılında yayınlanan eser, Beethoven’ ın ölümünden 5 yıl sonra Alman gazeteci ve şair Ludwig Rellstab tarafından “Gölde parlayan bir ayışığı” yorumu yapılmıştır. Bu yorum insanların hoşuna gitmiş ve o günden sonra insanlar esere “Ayışığı Sonatı” demişlerdir. O dönemdeki bazı yazarlar bu eserin ölümü anlattığını savunmuşsa da insanlar daha önce de kendilerinin ay ışığına benzettiğini söylemiş ve esere bu takma adını vermişlerdir. 

Aşkı için bestelemediğini bildiğimiz Ayışığı Sonatı Beethoven’ ın sağırlığına karşı duyduğu bir isyanı, ağıtı değil midir? Dönemin bestecileri dinamik ve enerjik eserler verirken Beethoven’ ın hüzün, karamsarlık ve öfke yüklü eseri Ayışığı Sonatı, duyduğu şaşkınlığı ve yoğun kaygıyı mı sunmaktadır? Parladığı gölde yürürcesine hüzünlü. Duyduğu korku ve endişenin yansımasını piyanosuyla birleştiren Beethoven, sanki son defa duyuyuyormuşcasına eseri bitiriyor. Ne denilebilir ki sadece gölde parlayan bir ay ışığı.