Gece Kuşları Hopper’ ın en iyi eseri olarak tanımlanır ve Amerikan sanatının en önemli tablolarından biridir. Hopper Gece Kuşları’ nın New York’ un Greenwich Bulvarı’ nda iki sokağın kesiştiği noktadaki lokantadan ilham aldığını, ancak görüntünün özenle oluşturulmuş kompozisyonu ve anlatı eksikliği ile kendi yerel ayarını aşan zamansız bir kaliteye sahip olduğunu söyler.

Genelde bu resmin savaş zamanı ayrılıkların getirdiği yalnızlaşmayı ifade ettiği düşünülür. Resmin geneline baktığımızda bu yalnızlığı görürüz. Lokantanın aydınlık, sokağın karanlık oluşu gecenin geç vakitlerinde açık olan bu tek dükkanın “yalnızlığını” vurgular. Lokantaya baktığımızda barmenin kadın ve adamla sohbeti aynı zamanda arkası bize dönük olan adamı görürüz.

Peki gözünüze bir şey çarptı mı?

Lokantanın bir kapısı yok. Ressam bizi içeriye almak istemiyor ve yalnız olduğumuzu vurguluyor. Resme uzun bir süre baktığımızda sessiz dingin bir gece olduğunu anlayabiliyoruz. Işığın mekanı ve sokağı aydınlatması resmi dolduran bir detay. Işık aynı zamanda sokağın karşısındaki dükkanın vitrinini aydınlatıyor. Bize karanlığın içinde tek başına olan yazar kasayı gösteriyor.

Bu resmin bir öyküsü yok, yazar kasa neden ön planda, insanlar ne konuşuyor, adam tek başına ne yapıyor? Elimizde olan tek cevap resmin 1942 yılında yapılmış olması. II. Dünya Savaşı tüm şiddetiyle devam ederken geride kalanlar yabancılaşmış ve yalnızlaşmış bir durumda…

Hopper çoğu eserinde bu yalnızlaşma konusunu işlemiştir. Resmin belli bir mekanı olduğu düşünülse de aslında neresi olduğu belli değil. Amerikan kültürüne ait formlar bir araya getirilmiş. Resimde çok az belirgin nesne var, bu nesneler (yazar kasa, kahve vb.) Amerikan kültürüne aitler.Ayrıca gözümüze çarpan bütün detayların geometrik formları olduğuna dikkat edin.

Sıradan kişiler, geometrik şekiller…

Hopper’ ın bu resimde vurguladığı sessizlik ve yalnızlığın savaşın getirisi olduğunu düşünüyoruz. Fakat resmin içine baktığımızda tuzluk, peçetelik gibi her mekanda bulunan unsurlar var. Yani zamansız bir resim demek yanlış olmaz. Yalnızlık ve sessizlik, kalabalığın içinde her zaman karşılaşabileceğimiz bir durum.